خدا حافظ مدرسه

چه خوب و زیباست ورق زدن خاطرات گذشته ، انگار همین دیروز بود ، زنگ مهر را نواختیم و مدرسه ای ساختیم

 در محله ی عشق ، خیابان عقیده ، کوچه مهربانی ، با سقفی از خورشید ، آجرهایش ستاره ، ملاتش روشــنایی

 مالامال از اندیشه های بلند، لبریز از شور و شعــور ،پر از سـرود عطوفـت،

و آنگاه اول روز حضور شادمان در کلاس ، ورود خانم معلم ، برپا و برجا ،بفرماها و آمدیم و رفتیم ، آمدیم و

خواندیم، آمدیم و آموختیم ، آمدیم و شنیدیم ، آمدیم و دیدیم ، آمدیم و فهمیدیم و آمدیم و ماندیم ، نه خودمان که

دلمان ، در کلاسی که بوی خدا می داد.

آموختیم که ) تشکر (کنیم  از خدا ، پدر ، مادر، معلمین و هر کسی که دلسوز ما بود .

رقابت ها و رفاقت ها، صحبت ها و مراسم جای خود را داشت . تا چشم گشودیم آن آغاز به پایان آمده بود و ما

به ایستگاه تابستان رسیدیم، که می ایستیم نه برای همیشه، که برای آغاز حرکتی با شکوه تر، گرد خستگی راه

ستانیم، روح و جسممان را به آرامش رسانیم و دوباره از آغاز .

می دانم وقتی مهر سال بعد تو را می بینم با خود خواهم گفت : ماشاء ا. چقدر بزرگ شده ای ! اما نه به سال

نه به جسم ، که به عقل و شعور ، نه به قد و قامت که به احساس و فهم،